๒๘ พฤศจิกายน ๒๕๕๐

กีตาร์กับชีวิตการผจญภัยในเมืองกรุงของผม

ตามประสาของเด็กวัยรุ่นผู้ชาย ตอนนั้นผมอายุประมาณ 16-17 ปี เรียนอยู่ ม.5 ในโรงเรียนมัธยมฯ บ้านนอกๆ ประจำตำบลยาง อำเภอบรบือ จังหวัดมหาสารคาม ช่วงปิดเทอมเพื่อนๆของผมส่วนใหญ่ มักจะเดินทางเข้า กทม. เพื่อหางานพิเศษทำ เป็นการหารายได้ระหว่างปิดภาคเรียน ผมก็เป็นคนนึงที่ได้มีโอกาสไป ผมไปอยู่กับน้าหล่อนกับน้าอ้น ที่เขามีบ้านอยู่ในกรุงเทพฯ และก็ทำกิจการเกี่ยวกับพวกรับเหมาติดกระจก, ฝ่าเพดาน, ประตูอลูมิเนียม อะไรทำนองนี้ผมก็ได้เข้าไปเรียนรู้การทำงานด้านนี้ จากน้าอ้น ช่วงที่อยู่กรุงเทพฯ แรกๆนั้น คิดถึงบ้านมากๆเลยครับ โดยเฉพาะเวลาพลบค่ำ นั่งดูพระอาทิตย์ลับมุมตึก มันช่างเหงาใจจริงๆเลย มันก็เลยทำให้ผมอยากที่จะ คลายความคิดถึงบ้าน จากที่เคยนั่งเหงาเวลาพลบค่ำ ผมก็อยากจะเปลี่ยนตัวเองเป็นคนที่มีความสุข โรมแมนติกกับเขาบ้าง

ที่บ้านน้าอ้นมีกีตาร์เก่าๆอยู่ตัวนึง และก็มีหนังสือเพลงเพื่อชีวิตขาดๆ ปกไม่มีอยู่เล่มนึงวางอยู่ ผมเคยเห็นน้าอ้นเขาเล่นเพลงเพื่อชีวิตให้ลูกของเขาฟัง ผมเห็นแล้ว ผมก็อยากเล่นเป็นบ้าง ผมก็เลยขอน้าอ้น หัดเล่นกีตาร์ ในหนังสือเพลงก็จะมีสอนการจับคอร์ด ตั้งแต่แบบง่ายจนไปถึงยาก ผมเริ่มจากคอร์ด G ตามด้วย Em, Am และ D ตามลำดับ

ผมเป็นคนที่ชอบร้องเพลงอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นผมจะเก่งเรื่องทำนอง, จังหวะ และคีย์เพลงเป็นอย่างดี จึงทำให้ผม เรียนรู้ดีดกีตาร์ได้เร็ว ผมเริ่มหัดจากเพลงง่ายๆก่อน นั่นก็คือเพลง "โรงเรียนของหนู" ผมเพิ่งจะมารู้ทีหลังว่า เพลงโรงเรียนของหนู เป็นเพลงที่คนที่จะหัดเล่นกีตาร์ เลือกนำมาเล่นต้องที่เล่นครั้งแรก และผมก็เป็นหนึ่งในนั้น เพราะว่าเพลงนี้ มีท่วงทำนองที่ไม่ยากจนเกินไป และคอร์ดที่มีในเพลงก็มีเพียงแค่ 4 คอร์ดเท่านั้น นั่นก็คือ G, Em, Am และ D7

เมื่อผมเริ่มชำนาญ ผมก็เริ่มเล่นเพลงใหม่ไปเรื่อยๆ แต่ละเพลงส่วนมากก็จะเป็นเพลงเพื่อชีวิต หลังจากนั้นก็เริ่มร้องสตริงบ้าง จนชำนาญมากๆ ผมเริ่มหัดเล่ลูกอินโทร(Intro), โซโล่(Solo) ตามลำดับ ช่วงนั้นผมมีความสุขมาก และไม่รู้สึกเหงาเวลาที่ ตะวันกำลังจะลับมุมตึกอีกเลย เพราะว่า ทุกวันตอนค่ำๆ เพื่อนๆที่ทำงานอยู่ด้วยกันที่บ้านน้าอ้น ก็จะชวนผมออกมาเล่นกีตาร์ ร้องเพลงกันอยู่ลานหน้าบ้าน จึงทำให้ผมได้รู้ว่า เสียงเพลงไม่เพียงแต่สร้างความสนุกสนานเท่านั้น แต่ยังสร้างมิตรภาพไมตรีได้อีกด้วย

พอใกล้เปิดเทอม ผมก็ต้องกลับบ้าน เพื่อกลับมาเรียนหนังสือต่อ ผมก็ได้วางกีตาร์ไว้ที่เดิมที่ๆมันเคยอยู่ ผมกลับมาบ้าน ผมก็บอกแม่ว่า ผมเล่นกีตาร์เป็นแล้ว สงสัยแม่จะไม่เชื่อแน่ๆเลย เพราะสังเกตว่าแม่ทำสีหน้าแปลกๆ และแล้วผมก็มีกีตาร์เป็นของตัวเอง กีตาร์ตัวแรกของผมเป็น"กีตาร์อิเล็กทรอนิก" หรือที่เรียกกันติดปากว่า "กีตาร์ไฟ" นั่นเอง....

ไม่มีความคิดเห็น: